کافی

اے حسن حقیقی نور ازل

تینوں ابراہیم خلیل کہوں
تینوں موسیٰ بن عمران کہوں

خواجہ غلام فرید

فارسی کلام

اے شافع تر دامناں و وے چارۂ درد نہاں
جان دل و روح رواں یعنی شہ عرش آستاں

احمد رضا خاں

فارسی کلام

بر سر کویت چوں سگاں ہر سحرے فغاں کناں
ہیچ مگوئی اے فلاں تو ز سگان کیستی

فخرالدین عراقی

فارسی کلام

شورے بہ سر افتادہ رسوائے محبت را
ساکن نتواں کردن غوغائے محبت را

حزین

فارسی صوفی کاویہ

اے رخت چوں خلد و لعلت سلسبیل

یا رب ایں آتش کہ در جان من ست
سرد کن زانساں کہ کردی بر خلیل

حافظ

فارسی کلام

اے مغربیؔ آفاق پر از ولولہ گردد
سلطان جمالم چو زند خیمہ بہ صحرا

مغربی

رباعی

اے واقف اسرار ضمیر ہمہ کس
در حالت عجز دستگیر ہمہ کس

عمرخیام

فارسی کلام

اے سرو ناز رونق بستان ما توئی
اے نور دیدہ شمع‌ شبستان ما توئی

منصور حلاج

فارسی کلام

اے آخر ہر اول وے اول ہر آخر
وے ظاہر ہر باطن وے باطن ہر ظاہر

مغربی

فارسی کلام

اے سراپائے تو دل کش اے اداہائے تو شوخ
زلف ہندوئے تو سرکش چشم شہلائے تو شوخ

عزیز صفی پوری

فارسی صوفی کاویہ

اے نسیم سحر آرام گہ یار کجاست

اے نسیم سحر آرام گہ یار کجاست
منزل‌ آں مہ عاشق کش عیار کجاست

حافظ

فارسی صوفی کاویہ

اے باد مشک بو بگذار سوئے آں نگار

اے باد مشک بو بگذار سوئے آں نگار
بکشا گرہ ز زلفش و بوئے بمن بیار

حافظ

فارسی کلام

اے طالب فردوس برو سوئے محمد
چوں خلد بریں آمدہ در کوئے محمد

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

اے کہ بہ حسن بادشاہ بندہ نواز کیستی
پردۂ ما ہمی دری پردۂ راز کیستی

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی صوفی کاویہ

اے غمزہ زن کہ تیر جفا در کمان تست

اے غمزہ زن کہ تیر جفا در کمان تست
آہستہ زن کہ گردن ما در عنان تست

امیر خسرو

فارسی کلام

مرحبا اے پیک مشتاقاں بدہ پیغام‌ دوست
تا کنم جاں از سر رغبت فدائے نام دوست

حافظ

فارسی صوفی کاویہ

بدہ دست یقیں اے دل بہ دست شاہ جیلانی

بدہ دست یقیں اے دل بہ دست شاہ جیلانی
کہ دست او بود اندر حقیقت دست یزدانی

شاہ نیاز احمد بریلوی

فارسی کلام

روحی فداک اے صنم بطحا لقب
آشوب ترک شور عجم فتنۂ عرب

ملا جامی

فارسی کلام

اے دو چشم سرمہ گینت کحل ما زاغ البصر
قاب قوسینست رمز‌ گوشۂ ابروئے تو

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

اے سرمہ کش حیرت در چشم تماشائی
نیرنگ جمال تو قفل لب گویائی

نکہت سہسوانی