فارسی کلام

در راہ شرع گرچہ نہ باشد نظر حلال
مسعودؔ را مشاہدۂ روئے تست فرض

مسعود

فارسی کلام

مسعودؔ یک از بادہ چناں مست نہ گشتے
آں جام دل آویز تو ساغر نشدے گر

مسعود

فارسی کلام

فتادہ بر رخ دلبر بہ طالع مسعود
نخست بار کہ بختم گشود دیدہ ز خواب

مغربی

فارسی صوفی کاویہ

کنوں کہ در چمن آمد گل از عدم بہ وجود

شد از فروغ ریاحیں چو آسماں گلشن
ز یمن اختر میمون و طالع مسعود

حافظ

صوفی اطلاح

فارسی کلام

پند حسنؔ اینست اگر گوش بہ داری
اے طالب فردوس برو سوئے محمد

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

اے سراپائے تو دل کش اے اداہائے تو شوخ
زلف ہندوئے تو سرکش چشم شہلائے تو شوخ

عزیز صفی پوری

فارسی کلام

کعبۂ دل قبلۂ جاں یا رسول اللہ توئی
سجدۂ مسکیں حسنؔ ہر لحظہ بادا سوئے تو

امیرحسن علیٰ سجزی

رباعی

ہر صورت دل کش کہ تو را روئے نمود
خواہد فلکش ز دور چشم تو ربود

ملا جامی

فارسی کلام

از پئے دل بردن مسکیں حسنؔ از شہر قدس
در حریم کن فکاں پوشیدہ رخسار آمدی

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

مسکیں حسنؔ می گویدت اے وقت عشاق تو خوش
گر من از ایشاں نیستم در کار ایشاں کن مرا

امیرحسن علیٰ سجزی

غزل

بے شک حسنؔ بجا ہے دیوانہ اس کا بننا
سمجھے جو فی الحقیقت فصل بہار کیا ہے

حسن وارثی گیاوی

مکتوب

شیخ شرف الدین یحییٰ منیرنی

فارسی کلام

حاجت مسکیں حسن ایں است یا رب مستجاب
تا کہ جان و دل فدائے خاک آں ماویٰ کنم

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

بندۂ حسنؔ بصد زباں گفت کہ بندۂ تو ام
تو بزبان خود بگو بندہ نواز کیستی

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

اے حسنؔ بوسہ بہ پائے زدنش بے ادبیست
زاں کہ پایش بشود رنج ز بوسیدن تو

امیرحسن علیٰ سجزی

غزل

حسنؔ ہم ہیں غلام شاہ وارث
ہماری رندیوں کا پوچھنا کیا

حسن وارثی گیاوی

فارسی کلام

اے حسنؔ غافل ز راز حسن پنہان خودی
ہمچو چشم دلبراں در عشق خود بیمار باش

حسن بہاری

فارسی کلام

بہ سودائے رخ مے گون جاناں
حسنؔ در کوچہ و بازار مستم

حسن بہاری

کیا آپ کو معلوم ہے؟