قول

مولانا رومی

فارسی صوفی کاویہ

شاہ است حسین و بادشاہ است حسین

شاہ است حسین و بادشاہ است حسین
دین است حسین و دین پناہ است حسین

خواجہ معین الدین چِشتی

فارسی کلام

شورے بہ سر افتادہ رسوائے محبت را
ساکن نتواں کردن غوغائے محبت را

حزین

فارسی کلام

اے دل بگیر دامن سلطان اولیا
یعنی حسین ابن علی جان اولیا

شاہ نیاز احمد بریلوی

فارسی کلام

در وفا داری نہ خواہی یافتن
چوں حسینؔ اندر میان عاشقاں

منصور حلاج

فارسی کلام

کنج دل حسینؔ نہ شد جائے ہیچ کس
مانند گنج در دل ویران ما توئی

منصور حلاج

فارسی صوفی کاویہ

من آں روز بودم کہ اسما نہ بود

من آں روز بودم کہ اسما نہ بود
نشاں از وجود مسما نہ بود

مولانا رومی

فارسی کلام

دلت از فیض نہانی نشود لوح معانی
چو حسینؔ ار بہ گذاری روش نطق زباں را

منصور حلاج

کافی

اے حسن حقیقی نور ازل

تینوں حسن تے ہار شنگار کہوں
تینوں عشوہ غمزہ آن کہوں

خواجہ غلام فرید

فارسی کلام

غیر‌‌ لا احصی چے گوید در ثنائے‌ تو حسینؔ
جاں کہ حمد خویشتن را ہم تو احصا کردہ ای

منصور حلاج

فارسی کلام

رشتۂ شمع دل از آتش عشقت چو حسینؔ
سالہا سوختہ با سوز و گداز آمدہ ایم

منصور حلاج

فارسی کلام

ہمچو دل دار تو یارے بہ جہاں نیست حسینؔ
دیدہ بکشائے تو ہم چشم جہاں بیں داری

منصور حلاج

فارسی صوفی کاویہ

در تمجید و توحید حضرت باری جلت عظمتہ و علت کلمتہ گوید

گزیدہ خسروا بودند زیں بیش اندریں عالم
ز رفعت ہمسر گردوں بہ نعمت ہمسر قاروں

حکیم سنائی

فارسی کلام

گرچہ وصال تو حسینؔ آرزوئیست بس محال
آرزو را چو عیب نیست با تو وصالم آرزوست

منصور حلاج

فارسی کلام

سالہا لاف زدم کہ آں کہ فلانم لیکن
از کرم ہیچ نگفتی کہ حسینؔ آن من است

منصور حلاج

نظم

مدیح خیرالمرسلین

اوج رفعت کا قمر نخل دو عالم کا ثمر
بحر وحدت کا گہر چشمۂ کژت کا کنول

محسن کاکوروی

فارسی صوفی کاویہ

اے بعین حقیقت اندر عین

چوں سنائیؔ ز خود نہ منقطعی
چہ حکایت کنی ز حال حسین

حکیم سنائی

فارسی کلام

حسینؔ از ہمہ عالم شدہ است بیگانہ
ہنوز چیست ندانم کہ آشنائے تو نیست

منصور حلاج

رباعی

در میکدۂ عشق ازل اسم من ست
رندی و پرستیدن مے قسم منست

عمرخیام

غزل

کون لکھ سکتا ہے تیرے وصف اے میرے حسین
ذوالفقار خامہ دیتا ہے دہائی آپ کی

کشن سنگھ عارفؔ