فارسی کلام

بہ ہنگام ترنم وجد می کن
بہ گاہ رقص با جانانہ می رقص

حسرتی

رباعی

گر بادہ بکوہ بر زنی رقص کند
ناقص بود آنکہ بادہ را نقص کند

عمرخیام

کیا آپ کو معلوم ہے؟

منقبت-نعت

مالک کون و مکان و بادشاہ بحر و بر
سید امی لقب اعلیٰ نسب والا گھر

کوثر خیرآبادی

فارسی کلام

گر ز صحرائے مدینہ بوئے آں سید وزد
گرد آں صحرا درون دیدہ و دل جا کنم

امیرحسن علیٰ سجزی

غزل

کہاں رقص طاؤس مینا رہا
کہاں اے گھٹا تو برستی رہی

ریاضؔ خیرآبادی

فارسی صوفی کاویہ

عکس روئے تو چو در آئینۂ جام افتاد

زیر شمشیر غمش رقص کناں باید رفت
کاں کہ شد کشتۂ او نیک سرانجام افتاد

حافظ

فارسی کلام

بدوزخ گر ز من پرسی کہ چونی محیؔ در آتش
شوم من تا ابد مست و کنم رقص از سوال تو

عبدالقادر گیلانی

فارسی صوفی کاویہ

در نکوہش دنیا داران

چوں مصفا گشتی از اوصاف نفسانی ترا
دست تقدیر تعالیٰ گوید اے سید تعال

حکیم سنائی

فارسی کلام

بدوزخ گر ز من پرسی کہ چونی محیؔ در آتش
شوم من تا ابد مست و کنم رقص از سوال تو

عبدالقادر گیلانی

فارسی کلام

شکر‌ ایزد کہ میان من و او صلح فتاد
حوریاں رقص کناں ساغر شکرانہ زدند

حافظ

فارسی کلام

آں کیست نہاں در غم ایں کیست نہاں در دل
دل رقص کناں در غم غم رقص کناں در دل

جگر مرادآبادی

فارسی صوفی کاویہ

مژدۂ وصل تو کو کز سر جاں برخیزم

بر سر تربت من بے مے و مطرب منشیں
تا ببویت ز لحد رقص کناں برخیزم

حافظ

منقبت-نعت

سید بھی ہے فقیر بھی ہے اور ولی بھی ہے
ہر طرح جانشین نبیؐ و علی بھی ہے

ریاض فروغ وارثی

غزل

باغباں باغ میں کس شوخ کی تحریر ہے یہ
ورق گل پہ جو افسانہ نظر آتا ہے

پرنم الہ بادی

فارسی صوفی کاویہ

گوہر مخزن اسرار ہمانست کہ بود

طالب لعل و گہر نیست وگرنہ خورشید
ہم چناں در عمل معدن و کانست کہ بود

حافظ

فارسی صوفی کاویہ

حکایت معبد ہندو کہ معرفت یافت

صیرفے گوہر آں راز شد
تا بہ عدم سوئے گوہر باز شد

نظامی گنجوی

فارسی کلام

اے مطرب عشق نغمہ کن ساز
تا رقص کنند جملہ اشباہ

احمد شاہجہانپوری

غزل

واہ رے شوق شہادت کوئے قاتل کی طرف
گنگناتا رقص کرتا جھومتا جاتا ہوں میں

جگر مرادآبادی

فارسی کلام

گوہر عشقت ز کان دیگرست
تیر شوکت از کمان دیگرست

خواجہ احمد جام