کافی

یار ڈاڑھی عشق آتش لائی ہے

جتھے عشق لایندا ڈیرا
یار ڈاڑھی عشق آتش لائی ہے

خواجہ غلام فرید

کیا آپ کو معلوم ہے؟

غزل

آج کیوں نالہ مرا آتش فشاں ہوتا نہیں
شکوہ سنج دوست فریاد زباں ہوتا نہیں

راقم دہلوی

سلام

از طفیل‌ حضرت خیر الانام
کیجیے قبول حیدرؔ کا سلام

حیدر شاہ وارثی

رباعی

این آتش عشق می پزاند ما را
ہر شب بہ خرابات کشاند ما را

مولانا رومی

غزل

آتش عشق صنم سوں جوش میخانہ ہوا
بلبل گلزار وحدت دیکھ دیوانہ ہوا

شاہ تراب علی دکنی

فارسی کلام

دارم دل آتش کدہ آخر خلیل من توئی
بر من فروزاں یک دمے آتش گلستاں کن مرا

امیرحسن علیٰ سجزی

فارسی کلام

آتش زدگان سوز عشقیم
رسوا شدگان خام کاریم

امیر خسرو

فارسی صوفی کاویہ

دلم ربودہ لولی و شیت شور انگیز

غلام آں کلماتم کہ آتش انگیزد
نہ آب سرد زند در سخن بر آتش تیز

حافظ

فارسی کلام

ہر زماں از آتش و سودائے تو
از درون سینہ می آید لہب

اوحدی

فارسی صوفی کاویہ

اے خوش آں روزے کہ ما با یار خود خوش بودہ ایم

ہر کسے گوید کہ سوزے داشت خسروؔ پیش از ایں
ایں زماں خاکستریم ار وقتے آتش بودہ ایم

امیر خسرو

فارسی صوفی کاویہ

منطق الطیر - در صفت وادیٔ عشق گوید

کس دریں وادی بہ جز آتش مباد
زاں کہ آتش نیست عیشش خوش مباد

شیخ فخرالدین عطّار

فارسی کلام

سوختم سوختم ایں سوز نہاں را چہ علاج
جانم آتش کدہ شد آتش جاں را چہ علاج

عزیز صفی پوری

فارسی کلام

آتش آں نیست کہ بر شعلۂ او خندد شمع
آتش آں است کہ در خرمن پروانہ زدند

حافظ

فارسی صوفی کاویہ

ایں قصیدہ ہم نتیجۂ آں خاک پاک سرخس است

ہست آتش خشم و شہوت بخل و کین و طمع و آز
وردت ایں باد از چنیں آتش کہ اجرنا یا مجیر

حکیم سنائی

فارسی صوفی کاویہ

شکوۂ نے

آتش است ایں بانگ نای و نیست باد
ہر کہ ایں آتش ندارد نیست باد

مولانا رومی

فارسی کلام

عشق آتش می فروزد ہر زماں در جان ما
زلف او زنار بستہ تا برد ایمان ما

شاہ بہلول

غزل

کل آہ گرم سے جس نے گرائیں بجلیاں سب پر
تمہارے بے قراروں میں کوئی آتش بجاں ہوگا

ریاضؔ خیرآبادی

غزل

تیرے آتش زدوں نے مثل شرار
عمر کاٹی ہے اضطراب کے بیچ

میر اثر

فارسی صوفی کاویہ

اے ہمہ انصاف جویاں بندۂ بیداد تو

آتش اندر خاکپاشاں ہمہ عالم زدند
ہر کرا بر روئے آب تست در سر باد تو

حکیم سنائی