فارسی صوفی کاویہ

شاہ است حسین و بادشاہ است حسین

شاہ است حسین و بادشاہ است حسین
دین است حسین و دین پناہ است حسین

خواجہ معین الدین چِشتی

فارسی کلام

اے دل بگیر دامن سلطان اولیا
یعنی حسین ابن علی جان اولیا

شاہ نیاز احمد بریلوی

غزل

اے باد سحر اے موج صبا لے جلد ہماری آ کے خبر
نکلا ہے ہمارا کام سدا تیری ہی فقط امداد ستی

غلام نقشبند سجاد

فارسی کلام

در وفا داری نہ خواہی یافتن
چوں حسینؔ اندر میان عاشقاں

منصور حلاج

غزل

کیوں اس حسن سادہ کو سمجھا ہے بے وفا
اے شوق منفعل تجھے ایسا نہ چاہیے

میر ولیؔ وارثی

فارسی کلام

کنج دل حسینؔ نہ شد جائے ہیچ کس
مانند گنج در دل ویران ما توئی

منصور حلاج

فارسی کلام

دلت از فیض نہانی نشود لوح معانی
چو حسینؔ ار بہ گذاری روش نطق زباں را

منصور حلاج

کافی

اے حسن حقیقی نور ازل

تینوں حسن تے ہار شنگار کہوں
تینوں عشوہ غمزہ آن کہوں

خواجہ غلام فرید

فارسی کلام

غیر‌‌ لا احصی چے گوید در ثنائے‌ تو حسینؔ
جاں کہ حمد خویشتن را ہم تو احصا کردہ ای

منصور حلاج

حکایت

حکایت 22 - در سیرت پادشاہان - گلستان سعدی

یکی را از ملوک مرضی هایل بود که اعادت ذکر آن ناکردن اولی طایفه حکمای یونان

شیخ سعدی

فارسی کلام

رشتۂ شمع دل از آتش عشقت چو حسینؔ
سالہا سوختہ با سوز و گداز آمدہ ایم

منصور حلاج

فارسی کلام

ہمچو دل دار تو یارے بہ جہاں نیست حسینؔ
دیدہ بکشائے تو ہم چشم جہاں بیں داری

منصور حلاج

فارسی کلام

گرچہ وصال تو حسینؔ آرزوئیست بس محال
آرزو را چو عیب نیست با تو وصالم آرزوست

منصور حلاج

غزل

سجادؔ کاہے کھینچے ہے تو آہ نارسا
توڑے ہے کوئی بھی ثمر خام کے تئیں

غلام نقشبند سجاد

فارسی کلام

سالہا لاف زدم کہ آں کہ فلانم لیکن
از کرم ہیچ نگفتی کہ حسینؔ آن من است

منصور حلاج

غزل

سجادؔ جو سمجھا ہے خود اپنے تئیں موجود
وہ فہم نہیں معنیٔ توحید کرے ہے

غلام نقشبند سجاد

فارسی صوفی کاویہ

اے بعین حقیقت اندر عین

چوں سنائیؔ ز خود نہ منقطعی
چہ حکایت کنی ز حال حسین

حکیم سنائی

فارسی کلام

حسینؔ از ہمہ عالم شدہ است بیگانہ
ہنوز چیست ندانم کہ آشنائے تو نیست

منصور حلاج

غزل

کون لکھ سکتا ہے تیرے وصف اے میرے حسین
ذوالفقار خامہ دیتا ہے دہائی آپ کی

کشن سنگھ عارفؔ

فارسی کلام

چند گوئی کہ مگو سر غم عشق حسینؔ
خود من سوختہ را طاقت گفتار کجاست

منصور حلاج