دیوانگی ربود چو در ہر طرف مرا

دیوانگی ربود چو در ہر طرف مرا

در ہر طرف نمود جمال شرف مرا

روز نخست من ہدف تیر او شدم

دیگر نگاہ کس نہ نماید ہدف مرا

وابستہ است زیستن و مرد نم بتو

ایں عہد بستہ شد ز خلف تاسلف مرا

از بیم ہجر دغدغۂ دل نرفتی ست

لا تجزنم بگوئے و گر لاتخف مرا

دنیا ہمہ ز کف رود اما محبتش

سرمایہ ایست ہان نرود ایں ز کف مرا

راہِ طریقتم بکشا از رہِ کرم

عمر عزیز بیدہ گردد تلف مرا

نیسان صفت محبت او آبروئے ماست

زنہار ایں گہر نرود از صد مرا

بنشیندار بجلوہ در آئی بچشم من

تیر مراد در دوجہان بر ہدف مرا

خاک ستانۂ تو نیز زد بکمیا

سنگ در تو ہست چو در نجف مرا

چندان کہ ہمچو طلعت زیبا نہاں کنے

چنداں شود دیدن رویت شغف مرا

لعل و گہر خذف بود اندر نگاہ من

در کوے تست لعل و گہر ہر خذف مرا

برہد ثباتؔ تا بجہاں از فریب نفس

یارب طفیل پیر شرف دہ کنف مرا