فارسی صوفی کاویہ

سوال - کہ شد بر سر وحدت واقف آخر

کسے بر سر وحدت گشت واقف
کہ او واقف نشد اندر موافق

محمود شبستری

رباعی

اے واقف اسرار ضمیر ہمہ کس
در حالت عجز دستگیر ہمہ کس

عمرخیام

غزل

نہ بہک سکا وہ واقف جو ہے تیری رہ گزر سے
نہ سنبھل سکا کبھی وہ جو گرا تری نظر سے

جوہرؔ خاں وارثی

فارسی کلام

دیوانۂ حسن ویم ہذا جنون العاشقین
مست از شراب حیرتم ہذا جنون العاشقین

اوحدی

فارسی صوفی کاویہ

اے بعین حقیقت اندر عین

اے بعین حقیقت اندر عین
باز کردہ ز بہر دیدن عین

حکیم سنائی

کیا آپ کو معلوم ہے؟

غزل

واقف سر نہاں ہوں کیا کہوں
میں تو گونگے کی زباں ہوں کیا کہوں

حسرت عظیم آبادی

فارسی کلام

آں چہ بنمائی ہماں عین الیقین
آں چہ فرمائی ہماں قرآن من

عزیز صفی پوری

فارسی کلام

اے آں کہ جمال تست در عین و عیان من
با من بہ سخن آئی دانم بہ زبان من

ابن یمین

غزل

مصحف رخ نور افشانی سے بیضاوی ہوا
ہو گئے کیا متحد تفسیر و قرآں ان دنوں

ابراہیم عاجزؔ

فارسی صوفی کاویہ

خیز اے دل زیں بر افگن مرکب تحویل را

خیز اے دل زیں بر افگن مرکب تحویل را
وقف کن بر نا کساں آں عالم تعطیل را

حکیم سنائی

صوفی اطلاح

فارسی صوفی کاویہ

اشارت - بت ترسا بچہ نوریست ظاہر

علی الجملہ رخ آں عالم آرائے
مرا با من نمود اندر سراپائے

محمود شبستری

رباعی

این جملۂ نور بلکہ نور ہمہ نور
از نور محمد رسول‌ اللہ است

مولانا رومی

فارسی صوفی کاویہ

امیر المومنین صدیق اکبر

رئیس العاشقین صدیق اکبر
انیس العارفین صدیق اکبر

شاہ نیاز احمد بریلوی

غزل

زیست کہتے ہیں جسے موت ہے اپنی اے نورؔ
موت کہتے ہیں جسے وہ مرا جینا ہوگا

نور بہاری

رباعی

این بزم ہوس را من و ما بسیار است
جز شکوہ و شکر نغم ہا بسیار است

بیدل عظیم آبادی

رباعی

این آتش عشق می پزاند ما را
ہر شب بہ خرابات کشاند ما را

مولانا رومی

فارسی کلام

دل پریشاں دیدہ حیراں کردہ ای
جان من ایں کردہ ای آن کردہ ای

واقف لاہوری

رباعی

فروغ نور نہ وہ التہاب نار رہا
جمال ہوش ربائے کلیم زار رہا

نثار اکبرآبادی