ہر نفس آواز عشق می رسد از چپ و راست

ہر نفس آواز عشق می رسد از چپ و راست

ما بہ فلک می رویم عزم تماشا کہ راست

ما بہ فلک بودہ ایم یار ملک بودہ ایم

باز ہماں جا رویم خواجہ کہ آں شہر ماست

خود ز فلک برتریم و ز ملک افزوں تریم

زیں دو چرا نہ گذریم منزل ما کبریاست

عالم خاک از کجا گوہر پاک از کجا

گرچہ فرود آمدیم باز دویم ایں چہ جاست

بخت جواں یار ما دادن جاں کار ما

قافلۂ سالار ما فخر جہاں مصطفاست

بوئے خوش ایں نسیم از شکن زلف اوست

شعشعۂ ایں خیال از رخ چوں والضحا

از یاد او مہ شکافت دیدن او بر نہ تافت

ماہ چنیں بخت یافت او کہ کمینۂ گداست

در دل ما در نگر ہر دم شق قمر

کز نظر آں نظر چشم تو زاں سو چراست

آمد موج الست کشتیٔ قالب شکست

باز چو کشتی شکست نوبت وصل لقاست

خلق چو مرغابیاں زادہ ز دریائے جاں

کے کند اینجا مقام مرغ کز ایں بحر خاست

بلکہ بہ دریا دریم جملہ در او حاضریم

ورنہ ز دریائے جاں موج پیاپی چراست